-MÜSTAFİ-

 
İstifa diye bir kavram var idi eskilerde…
Görevinden ya da işinden kendi isteğiyle, özgür iradesi hiç kimsenin baskısı ve yönlendirmesi olmadan çekilme, ayrılma anlamına gelirdi.
Görevinden kendi isteğiyle ayrılmış olan kimseye de “Müstafi” denirdi.
 
Yeni kuşak için bu kavramlar yabancı gelebilir, çünkü neredeyse yıllardır kullanılmıyor…
 
Futbolda maça gidenler ve futbolu yakından takip edenler bilirler.
 
İşleri kötü giden takımın yandaşları, takımı iyi oynatmayan ya da yanlış taktik verdiği, değişiklikleri zamanında ve doğru yapmadığı kanısı ile hocanın adını zikrederek “….İstifa!” diye toplu halde tribünlerden bağırması çok olağan ve sıradan bir eylemdir ve maçı izleyenler olarak bu eylemleri yadırgamadığımız gibi bazı hallerde haklı ve yerinde de buluruz. Nitekim bu tepkilerin semeresi de görülür bazı durumlarda ve takımlar sezon ortasında hoca değişikliğine gitmek zorunda kalırlar…
 
Tribünlerdeki istifa sesleri sadece hoca ile sınırlı kalmaz futbol kulübünün başkanı ile beraber yöneticileri de hedef alınır bazı durumlarda ve stadyum “Yönetim istifa!” sesleri ile yankılanır…
 
Bu istifa sloganlarını atan seyirci içindeki bireylere her hangi bir müeyyide uygulanmaz.
 
Bu seyirci kitlesi toplumsal olaylara da duyarlı olduğu için ülke gündemine ilişkin farklı kurum ve kişilere yönelik slogan atması olağan, gösteri ve temaşa kültürünün bir gereği olduğunu kabul edilmesi kanısındayım.
 
Hepimizin içini yakan deprem felaketi ertesinde yapılan futbol müsabakalarında önce Fenerbahçe seyircisi toplu halde maçın oynadığı sahaya depremde zarar görmüş yurttaşların kullanımı ve yardım amaçlı kaşkol fırlattılar, temaşa olarak mükemmeldi. Sonraki gün Beşiktaş seyircisi durmadı onlarda Fenerbahçe seyircisine nazire yaparak depremde zarar görmüş ve yara almış yavruların sevinmesi ve onlara verilmesi için tırlar dolusu oyuncağı sahaya attılar. Fevkalade bir etkinlikti ve izleyenleri olağanüstü duygulandırdı. Deprem bölgesindeki oyuncak edinen kazazede yavruları ziyadesiyle sevindirdi.
 
Futbol seyircisinin sosyal ve insani etkinliği yok sayıldı. Stadyumlardaki “İstifa” sesleri rahatsız etti bazı çevreleri. Bunun üzerine verilen olumsuz demeçler ile yetinilmedi ve yaptırım öngördüler. Maçlar seyircisiz oynansın dendi. Deplasman seyirsisine saha kapatıldı.
 
Gerekçeleri ise sporun siyasete alet edilmemesiydi…
 
Hal buysa siyaseti spora alet edenler hep kendileri iken…
 
Parti ayrımı falan yaptığımı zannetmeyin. Bu güne kadar gördüğümüz tüm siyasi mitinglerde Kürsüye çıkıp konuşma yapan parti genel başkanlarının boynuna doladıkları o ilin futbol takımının renklerinden oluşan kaşkol değilse nedir?  Şunu mu anlamamız gerekiyor. “Spor siyasete alet edilmez ama siyaset spora rahatlıkla alet edilebilir” mi diyeceğiz.
 
Dün haber bülteni izlerken kanalın birinde “ulaştırma bakanı istifa etti” cümlesini duydum ve şaşırdım. Şaşkınlığımı ise yine haber spikeri “Yunanistan’da” diyerek giderdi.
“İstifa” ile ilgili olarak google da bir arama yapayım dedim.  “İzmit Körfez Geçişi Köprüsü'nde iki gün önce halatın kopmasının ardından çalışmalarda görev alan bir Japon mühendis Ryoichi Kishi, mezarlıkta intihar etti. Halat kopmasına çok üzüldüğü öğrenilen Kishi’nin, ardında “Olayın sorumlusu benim, kimsenin suçu yok” yazılı bir not bıraktığı öğrenildi.” Şeklinde bir haber gözüme ilişti.
Bizde o kadar çok orman yangını, göçük, heyelan, sel felaketi ve deprem gibi olaylar ve can kayıpları oluyor ama bir tane olsun sorumlu ve yetkilinin “istifa” ettiğini duymuyoruz.
Bir de son yıllarda moda bir deyim olan “Görevden azlini istedi” icat edildi. Hal bu ki hukuk dilinde “İstifa” tek taraflı bir irade beyanıdır ve bireyin kendi gerek duyarsa ve kendi özgür iradesiyle uyguladığı bir tasarruftur.
 Kendi özgür iradesi ve istifa edebilme yeteneği olmayan bir yöneticinin kendine olan öz saygısı ne kadardır? 
Biz yönetilenler böyle bir yöneticiye ne kadar güvenebileceğiz?
Anlaşılan bizim, daha iyi koşullarda ve huzur içinde yaşayabilmemiz için çok fazla müstafilere gereksinimiz var ama nerde…