Sevgili şerefsiz...

Ben bu kirli çark içinde en çok şunu merak etmişimdir…Sevgili şerefsiz, eve gittiğinde çocuğunun yüzüne nasıl bakıyorsun?  Hakikaten, Allah aşkına, nasıl bakıyorsun? Kendini nasıl motive ediyorsun? Çocuğuna; “yavrum, dürüst, namuslu bir insan ol” derken yüzün hiç kızarıyor mu mesela?
Kamu imkanlarını saltanatına dönüştüren müsrifleri, ahlaksızca şerefsizce namussuzca atıp tutan yada tutanları saymıyorum bile. Çalmasa da, çaldırmasa da, israfla kamu kaynaklarını saltanatına kullananla, masa koltuk sahibi olanlar  artık  alıştık hafif gelmeye başladı…
Şimdi bu yazıyı kaç kişi okur bilemem....
Ama sevgili okur, ilk defa sizden bir ricam olacak. Bu yazının başta kamu kurumlarında, barda kafede meyhanede  okunmasına yardımcı olursanız çok sevinirim.
Normalde yazının ne kadar okunacağını hiç dert edinmem üç olur, beş olur, 100 olur  benim okurum bana yeter. Ama ilk defa sizden bana yardımcı olmanızı isteyeceğim.
Yazının muhatabı her kim varsa, okusun. Ahlaksızlığı, namussuzluğu, çamur at izi kalsın gerisinin.(.......yayım)  diyebildikleri,  bunu  da  profesyonel bir yaşam haline getirdikleri için yüzleri bile kızarmayacaktır. İçlerinden bana küfür edeceklerdir. Ulan buna bir kahbelik daha yapalım yada yapayım diyecektir. Etmezseniz şaşarım zaten. Üstüne alınan şerefsizler  
Neyse  etsinler ama okusunlar..
Bak Sevgili şerefsiz...
Buraya kadar okuduysan, sıkılmaya başladın değil mi? Şu an içinden bana küfür ediyorsun ya…sorun değil, senin her zaman yaptığın şey.. alışkınsın sen..
Ama içimde kalmasın...   Ben de senin…!
Not: Elinden geldiği kadar işini layıkıyla yapmaya çalışan hiçbir kamu görevlisi, hiçbir siyasi, gazeteci hiçbir iş adamı bu yazının muhatabı değildir. Bu ülke, şerefli, namuslu insanların yüzü suyu hürmetine ayakta duruyor. Ancak her kim savcılığa koşar da Suat Deniz'in yazısında bahsettiği şerefsiz benim derse, onu kast ettiğimi kabul edeceğim!  
Oh be şerefe...