Nankör ve sahtekarları uzakta aramayın...

Nankörlük çıkarcı kalplerin hastalığıdır. Bir nanköre sormuşlar, ne yaptıda dostuna kırıldın. Her dediğimi yaptı, birini yapmadı demiş...Günümüzde dost görünen çıkarcı kalpler  emek, sevgi, saygı  tanımazlar, sadece yapılmayan şeye odaklanırlar o zamana kadar yapılmış olanları yok sayarlar? Boyunlarına takılan tasmanın  sahibi “havla” derse “havlar”.. bu sahtekarlar. Ne acı ki senin yüzüne gülen,, bakar aynı kanından olanlar.
Ama İnsan ihanete de acıya da alışır bir gün.
Bütün kalbi rahatsızlıklar gibi nankörlük de karşımızdakinin canını geçici bir süreliğine acıtabilir, bu acıtma karşı tarafta kalıcı olmaz en fazla nankörlük görmüş kişi;?Allah seni kalbine göre değerlendirsin der çekilir gider ? içinizden.
Ama unutmayın!  "dost görünen sahtekarlar" her anlattığınızda kendiniz daha da derin kuyulara dalacaksınız, diliniz ne anlatırsa anlatsın, özünüz yaptığınız haksızlığın kahbeliğin farkında olacaktır. Allah sizi hiç ama hiç affetmeyecektir ki duamız budur ..
Maalesef inanılmaz kırıcı ve kişiyi yaralayıcı nankörlük bütün ihtişamıyla dolaşıyor hayatımızda. Yanıbaşımızda karşımızda . o dost görüne sahtekarlar sayesinde.
Şimfi te bir dileğim var  o da  "Gelecek hayatın herkese hak ettği hayatı yaşatması" İnsan ihanete de nankörlüğe de  acıya da elbet alışır bir gün.
Eskiden pek fazla sevmediğim, hatta hayatı bana zorlaştırıp, yüreğimi acıtan insanları hayatımdan kolay kolay çıkaramazdım. Sanki idare edebilirim, hoş görebilirim gibi gelirdi... Aslında çoğu zaman da öyle olurdu.Ama artık yapamıyorum.  Yoruldum artık biliyor musunuz? Sahtekar namussuz ahlaksızlarla dolu  hayatı omuzlamaktan, hayatın yükü altında ezilmekten, hıçkırıklarımı kendimin duymalarından yoruldum.
Sahte dost zincirleriyle hapsedilmiş yalnızlığımda tükendim. İçimde yankılanan hıçkırıklarımla, acıların binlerce çeşidine karşı sabredecek gücüm kalmadı. Tüm sevdiklerim "abi" abim" dediklerim özelimi, paylaştıklarım un, ufak oldu içimde...
Anlatıp anlatıp bitiremediğin insanların bir hiçe dönüştüğünü görmek ne kadar üzüyor insanı.
Hayatınızda bir kere olsun inandığınız her şeyin yalan olduğunu öğrendiğiniz o yıkıcı anı sizinde yaşamanızı dilerim...
Ancak o zaman anlardınız içimde kopan fırtınaların acısını...
Çünkü artık ne boşa harcanacak bir ömür, ne de hoyratça sarf edilecek bir sabır var bende...
Seni Sizi hepinizi  asla affetmeyeceğim, sızlattığınız yerden sızlamanız dileği ile...