Kendimden özür diliyorum

Kendimden özür diliyorum
..Yaşadığım süre boyunca hep merhametimin arkasından yürüdüm, beklentilerimi arkada bıraktım. Kimseden bir şey beklemedim, doğrusu bu sanıyordum çünkü. Yaşadıklarımı yaşayamadıklarımı içimde sakladım, sustum bastırdım olsun dedim insanlık bende kalsın. Kendimi hep erteledim. Kimsenin beni anlamadığını bildiğim halde herkesi mutlu etmek zorundayım sandım..Kim olursa yardıma koştım ama ettim ama etmedim.
AMA Benimde mutlu olmam gerektiğini unutmuşum meğer.. Görevim neyse en iyisini yapmalıydım ki vicdanım rahat etmeliydi. Birilerinin de bana karşı görevleri olduğunu hiçe saymışım oysa... Ne yazık ki; Bana verilen rolleri en iyi şekilde oynarken onların rollerini iyi oynayıp oynamadığına hiç bakmadım. Kendimi nasılda unutmuşum.. unutturmuşlar aslında. Paramparça olmuş kalbime, cayır cayır yanan içime doğruları söylemeye çalışan beynime, mutsuz yüzüme hep sus dedim. Sen sus..ulan sus be...MEĞER Kendime haksızlık etmişim.... kimseye etmediğim kadar hemde . Herkesi dinledim kendimi dinlemediğim kadar. Kimse benim yüzümden mutsuz olmasın diye, hiç bir şeyin sebebi ben olmayayım diye mutluluk oyunlarımı oynadım.. Yetmedi yeni oyunlar buldum. Ama bir gün bir bakmışım ki paramparça olmuşum. Allak bullak olmuşum.. Kendimi aramaya çıktığımda yorgun, yılgın, bitkin bir köşede saklanıp ağlayan bir erkek çocuğu olarak buldum. Şimdi senden yani kendimden çok özür diliyorumdiliyorum. Seni bu kadar hiçe saydığım için, insanların seni bu kadar üzmelerine müsade ettiğim için, seni.  hiç bir zaman dinlemediğim için, üzerine bu kadar sorumluluk yüklediğim için, hakkın olan bütün duyguları sana yaşatmadığım için... Şimdi tekrar söylüyorum. İnsanlığından, kalbinden, duygularından, çocukluğundan, hislerinden çok özür diliyorum... Galiba ben almadan vermenin Allah'a mahsus olduğunu unutmuşum................................................

Babalar Günü

Geçtiğimiz gün arabayı  karıştırırken bebeklik fotoğraflarına rastladım. Gözlerim buğulandı, o günlere geri gittim ve sokak sokak dolaştım. Yoksulluğun içinde sevgiyi ve hasrete karışmış keşkeleri gördüm…
İnsan arkasına baktığında gözüne ilk ilişen keşkeler oluyor ama ne acıdır ki, geçmişi geri getirmek mümkün olmuyor. Sen hariç gelmesin zaten.  Bir zamanlar sen etrafa gülücükler dağıtan sevimli bir bebektin. Ben ise babalığın tam olarak ne olduğunu anlayamayan ve senin  karnı doyurmak için çalışan biriydim. Ağladığında öfkelenir bende sana kızardım…Ama bebeklik sesin benim için dünyanın en güzel sesi” idi. Babalığı tam  öğrendiğimde  anladım ki    insan gerçekten çocuğunu seviyor ve sevgisini o kadar yoğun yaşıyor, çocuğundan parça taşıyan her şeyi sevimli görüyor. Bir baba olarak oğlunu seviyor musun diye sorsalar bu soruyu hayretle karşılar elbette derim. Ama sevmekten sevmeye fark var oğlum. O zamanlar ben baba olmayı pek başaramamıştım ve buna bağlı olarak sana olan sevgimi yeterince gösteremedim. Ama yaşım ilerlediğinde b. aba olmanın çok daha anlamlı bir şey olduğunu anladım.  Doğanlar büyüyor oğlum, hayat geçiyor, zaman bir değirmen gibi iyiyi de kötüyü de öğütüyor. Ben de bu çarkın içinde döndüm ve artık elliye geldim. Sen ise yolun yarısının yarısındasın. Ve ben  seni yıllardır kucaklayamıyorum, aramıza nifak tohumları ekenler şimdi ne kladar mutlu demi…Ben  Epeydir bana yapılan her türlü kötülüğe rağmen  sana olan sevgimi tekrarlıyor ve seni bana veren Allah’a hamd ediyorum. Keşke bunu daha erken yaşlarda öğrenmiş olsaydım. Baba, sevgisini içinde tutar dediler, biz de bu söze tabi olduk. Şimdi bütün tepkileri arkama alıp seni sevdiğimi söyleyebiliyorum. Ama geçmişin izleri içimde bir sızıdır. Acıdır, yaradır.   Bir  konuda senden özür dilerim, sana sevgimi vermekte örnek olamadım. Ama sende çok derin yaralar bıraktın kalbimin tam ortasında…Sen merak etme ben kendi kendime kutluyorum günümü….Tüm babaların günü kutlu olsun