MADDEDEN MANAYA

MADDEDEN MANAYA  
   Merhaba ; konu seçimi beni biraz zorladı.Çünki her şeyi bütün kabul  etmek gibi bir halim var.İnanırım her şey birbirine bağlı,birbirini tetkler ve etkiler.Hani derler ya amazonda bir kelebeğin kanat çırpışı,buzullarda kutup ayılarına kadar etki eder.Bende rabbimin her şeyi bir bütün yaratmasınıda bu örnekte çok net görürüm.Uzatmayayım sonunda yukarıdaki başlık altına düşüncelerimi toplamayı uygun gördüm.
   Kainatta bir zerre olan dünyamız içinde hayat ve yaşam olarak adlandırdığımız süreçte neler neler yaşamadık ki;kah mutluluk için kah keder için ağladıkta,güldükte.Hep yeterince paramız,hep bir evimizin olması,hep bir arabamızın olması,herkesin hep bizi sevmesi,hep başarılı olmak,çocuklarımızın hep zeki olması,hep iyi gıdalar tüketmek,hep iyi yerlerde gezmek,hep hep hep…Ancak hep ve her zaman yaşam dediğimiz süreç böyle geçmiyor,geçemezde o zaman dengeler bozulur ve mana anlaşılmaz.Zaman zaman bazı düşüşler,çıkışlar,mutluluklar,hüzünler,aldanışlarda hayatın parçası olarak hissedilir ve hissedilmelide.
  İşte! Yaşadığımız en yakın süreç pandemi süreci buna iyi bir örnek oldu.Herkesin derdi,tasası ayrı diye bilir öyle söyleriz.Oysa son yaşadığımız süreç hemen hemen toplumun her kesiminde aynı şekilde hissedildi.Korku!Kaygı!Endişe!Burada madde ve mana yan yana herkes için eşit gibiydi.En büyük Kaygı ’idi.Emanetlerin bizim olmayan sadece sadece bizim korumamızda olan şeyler olduğunuda unuttuk.Yaradan ve doğa tarafından da  bu süreçte bu yüzümüze vuruldu.Farkındamıydık doğanın bize değil!Bizim doğaya ihtiyacımız vardı.Doğa bu süreçte hiç kaygılanmadı aksine,tüm güzelliklerini daha bir keyifle gösterdi.Biz insan türü ise;evlerde birbirimizi yemeğe devam ettik.Kah mutfakta yedik yeni yemek tarifleri ile kah,salonda yedik Netflix ile.Sonuçta yemeğe ve tüketmeğe devam ettik.
  Tamda bu noktada bazılarımız farklı arayışlara girdi.Yıllar yıllar önce olması gereken arayışa.Biz kimiz?Ben kimim?Benim manam ne?Kendimizi hiç tanımadığımızı gördük.Araştırmaya başladık,okumaya başladık.Bazılarımız emrinin sadece kağıtta yazan değil kendini,kainatı okumak olduğunu fark etti.İşte maddeden manaya geçiş başlamıştı.Hal böyle olunca kişi dinlemeğide fark etti.Bilmenin çoğu dinlemekti.Dinledikçe anlamaya başladı.Anlamak ne büyük bir mutluluktu!Farketti.Kendini tanırken bir başka surette olanın yerine koydu kendini  empatiyi öğrendi.Aman ALLAHIM! Neler oluyordu?Minicik bir virüs neleri getirmişti yaşamlara.Demek bu kadar basitti hayatı ve yaşamı anlamak.Neden hiç durmamıştı bugüne kadar şaşırdı insan.Hep koştu,yetişmeğe çalıştı.EN _ EN olmaya çalıştı.Kırdı,döktü.Sonuç ne zamanı geçebildi ,nede minicik bir virüsü yenebildi.Bir şaşkınlık daha yaşadı insan.Pandemi süreci maddeden manaya yolculuktu.Okumayı,dinlemeyi,empati yapmayı,görmeyi,duymayı öğrenmişti.Yetmezdi fark ettiği şeylerin değerini vermeüide öğrenmeli idi.Bugüne kadar evin içinde ailece böyle zaman geçirmemişlerdi.Eşini,çocuğunu,evinin içinde sahip olma hırsı ile alıp alıp istiflediği eşyaları bile tanımıyordu.Onların kendisi ve birbirleri için ne değerlerde olduklarını ya hiç blmemiş ya unutmuştu.Far etti mink yavrusunun ve eşinin gözlerinde özlem vardı.Gördü insan.Bunlar çok değerli idi.Anne baba eş evlat olmayı fark etti.Aynı sofra etrafında oturup,birlikte konuşup gülmeyi  hatırladı.
  Artık hanesinde bütün olmayı fark etmişti.Sıra dışarıdaydı.Bir çok insan vardı onlar gibi ama onların şansına sahip olmayan,üzücüydü.Kısa bir süre önce hatırladığı yada yeni öğrendiği empati geldi aklına.Aynı şansa sahip olmayan zor durumdaki insanlar ve paylaşmayı anımsadı,bölüştü.Bölüştükçe büyümenin güzelliğini fark etti.Ne büyük bir hazdı bu!Bir çocuğun gülen gözü,küskün bir anne yüreğinin ışığı,çaresiz bir babanın muradı olmak.Aman Allahım!Ne müthişti.Bu zor durumdaki yaşanan süreç neler neler anlatıyor,hatırlatıyor ve yaşatıyordu.Yardım eli uzatarak örnek olmayı gösterdi.Görene yol açtı daha çok ışık yanmasına fırsat sağladı.İnsan büyüyordu.Sonra birlikte hareket etmenin ne yüce işler başardığın atanıklık etti.Yüzleri yürekleri güldürmenin keyfi nede güzeldi.Bu sefer ne çok istif yaptığını ve bunların gerçekte huzur vermediğini paylaşırken hissetti.İaraftan vazgeçmeyi öğrendi.İsraf ziyandı.Oysa biriktirmek ama güzel dost,temiz dünya,barış biriktirmek,uzlaşma biriktirmek ve bunlar için güzel huy edinmek ve biriktirmek güzeldi.
  Sabır ne büyük bir kelime idi.Susmak değildi sabır katlanmak ,hiç değildi.Sabır hoşgörüydü.Hz. Mevlananın da dediği gibi.Tüm semavi dinler sabrı övmüyormuydu?Ozaman bunda nimet vardı demek.Pandemi sürecinde insan en güze l nimetlerden olan sabrı tattı.
   Geriye  dönüp baktığında pandemi  süreci yasaklarla geçmişti.Zor zamanlardı ama bir okul,bir hatırlama,bir farkındalık maddeden manaya zor  zamanlarda öğrenme sürecide olmuştu.Şükürler olsun öğreten!Şükürler olsun öğrenene.