• Reklam
BURCU GENEŞ

BURCU GENEŞ

OLDUĞU GİBİ

ANNE OLMAK ..

01 Mart 2021 - 09:29

ANNE OLMAK 
 
Yaklaşan 8 Mart Dünya Kadınlar Günü ‘nün kadın adına hatırlattığı ilk kavram ‘annelik’…
 
Birçok yazıda olduğu gibi yine fazla bilimsel cümleler kurulamayacak bir konu “ANNELİK”. Yaradan’ın verdiği özel bir görev vb. ayrıcalıklar bütünüdür. Annelik de bir süreçten geçer ancak kadının doğasında vardır. Öğrenilir mi? Görecelidir. Annelik hissedilir. Tabii ki gebelik sürecinde doğum ve doğum sonrası, kendi ve bebek bakımı ile ilgili öğrenilebilecek pek çok şey vardır ancak hissi, doğuştan yüreğine koymuştur Yaradan.
Daha cenin rahme ilk düştüğü anda kadın başka hisseder kendini. Artık rahminde bir can taşıyordur, kendinden ve sevdiği erkekten.
Başlar hormonlar koşuşturmaya vücutta. Vücut şekli değişmeye başlar. Başka bir şeydir “Annelik”. Ruhsal olduğu kadar fiziksel değişimdir de. Genç kızlıktan, ergenlikten ayrılıyordur beden. Zordur annelik her açıdan. Ancak, zorluk olarak hissetmez onu “Anne”. O, “ANNE” olmaktır. Değişimi zaten kabullenmiştir sonsuz sevgi ve istekle. Hissetmekle başlar anne olmak. Anneliği hissetmek değiştirmiştir kadının yaşamını. Aldığı kilolar, çektiği sancılar onun için keyiftir. Canından bir parça geliyordur. Kucağına alır almaz dünya durur onun için ve evladın ilk sesi ile gözünün nuru olmuştur o yeni iki göz. Dünyası olmuştur minik bebek. Her dokunduğunda, onu her emzirdiğinde kendinden bir şeyler aktarır bebeğine anne.
 
Bebek büyürken anne, için için endişelerle kavrulmaya başlar yavrusu için. Eğitimi, geleceği, mutluluğu, hüznü, her şey tasası olmuştur onun. Bebeğinin bir gülüşü ise tüm mutluluğu haline gelmiştir annenin. Uykusunu böler, yemeğini böler, hayatını böler. Ancak yoktur şikayeti. Evlattır, evladıdır. Her şeyi ona adar. İşte tam bu noktada başlar annelik.
ANNELİK adanmışlık değildir.
   Özellikle bizim toplumumuzda  anne olmak kendinden  vazgeçmek gibi algılanmakta.Oysa ASLA bu değil.Bir anne evladının dünyaya gelmesine vesiledir.Vesiledir ama bu ne ona evlada sahip olma duygunsunu vermemeli.Aynı zamanda evlat içinde anne bağımlılık halinde bir ilişkiye dönüşmemelidir.Sorun kanımca burada başlamakta..Bağımlılık …Biz bir çok ilişki modelinde olduğu gibi anne_çocuk ilişkisindede bağımlı bir bağ kurmayı anne olmanın gereği ve hatta hatta mecburiyeti sanıyoruz.Düşünsenize yada gözlemleyin etrafınızı bu örneğe çok defa rastlamışsınızdır.Anne  derki..;Ay oğlum bensiz yemek yemez…kızım yanında oturmazsam ders çalışmaz,,yada ben olmazsam durmaz,yapmaz,vs.Dışardan bakınca komik değil mi ama gerçek…İşte anne kendini evladına böyle bağımlı hale getiriyor ve farkında olmadan kendini köleleştiriyor.Sonra evlat ufacık bir benlik hareketi gösterdimi…anne bu seferde ; ben senin için saçımı süpürge ettim ..diyor..Ne acınası bir durum.Anne evladının büyümesi,öğrenmesi için değil sanki ona hizmetçi …Olmaz canım annelerim olmaz!Biz anneler kendimizi köleleştirmekten vazgeçelim lütfen.Hepimiz bu dünyada,toplumda birer ayrı ,farklı bireyleriz.Bir anneninde sosyalleşmeye,kendini geliştirmeye,yaşamdan keyf almaya ihtiyacı ve hakkı var.Bunu engelleyen en büyük etkenlerin başında biliyorum ki toplum baskısı gelmekte…Ayıplarlar değil mi…;Aaa anne olmuş giydiğine bak,aa anne olmuş utanmıyor çocukları evde kendisi geziyor,şuna bak anne olmuş bu yaştan sonra fotoğrafçılık kursuna gelmiş,anne olmuş,şu ayıp bu ayıp o yakışmaz bu yakışmaz…Rica ederim annelerim kendinizin ve potansiyelinizin farkına varın ve kendi değerinizi bilin ve bildirin.Sadece anne olmak değil dünyda var oluş sebebimiz ve annelik kölelik boyutunda bir adanmışlık gerektirmez.Kendinizide evlatlarınız kadar sevi sayın değer verin.Evladınıza değil siz kendinize aitsiniz ,evlatlarımızda kendilerine…Anne oldun diye yaşamın güzelliklrini kendin için yaşamaktan mı vazgeçeceksin.Yapmayın sizler ben muhteşem bir sıfatla onurlandırılmış anne olmuş olabiliriz ancak bu bizi biz olmaktan kendimize ait olmaktan alıkoymasın.Yem şeylere açık olun,kaç yaşında olurasanız olun sevin,aşık olun izin verin kendinize siz insansınız insanız…Ayrı bir yaratık değiliz her insanın normal ihtiyaçları bizim içinde geçerli..Utanmayın anne oldum yakışmaz,geç kaldım artık olmaz,aman önce çocuklar…demekten vageçin siz onlara nasıl örnek olacaksınız..köleliği öğreterekmi yada kendinden vazgeçmeyi mutsuzluğu seçmeyi gösetererekmi..Örnek olun yavrularınıza ayakta dik durmayı bilen kendi değerinin farkında,,bağımlı ilişkilerden uzak özgüvenli anneler olarak örnek olun olalım…İnanın bu toplum içinde fayda sağlamakta…bağımlı özgüvensiz,korkan,hep bir şeylere sığınan bireyler yerine zihni temiz özgür evlatlar ve bireyler yetişirse toplum çok daha sağlıklı gelişir..Yarınlar biz anneler ile güzelleşecek…Ancak fütürsuzca adanmışlık ile deli divane anneler ile değil..Değerinin farkında bağlı ama bağımsız örnek anneler ile…
ANNELİK ADANMIŞLIK DEĞİLDİR.